Madrugando: Os sons dos peregrinos modernos
0. Introdución
O ser humano sempre tivo a necesidade de desprazarse, de moverse, de viaxar. No principio facíano por puro requisito fisiolóxico: necesitaba comer, e tiña que ir detrás da comida, onde esta puidera estar. Despois, fíxose sedentario, e desprazarse xa non era unha necesidade tanto biolóxica, senon para poder establecer relacións (comerciais, humanas, políticas, bélicas…). Dende aí, os medios de desprazamento foron evolucionando dende a pura tracción humana (os pes 
ata os medios de locomoción actual: coches, motos, bicicletas, avións… Esta evolución, ademais dunha mellora na comodidade e rapidez dos desprazamentos, propiciou unha democratización e abaratamento dos medios para realizar eses desprazamentos. Ata tal punto que propiciou unha mobilidade nas persoas descoñecida ata tempos recentes, de tal xeito que, hoxe en día, non é estraño atopar persoas que deben utilizar un destes medios de transporte a diario para recorrer distancias que hai 200 anos sería impensable. Son os peregrinos modernos, aqueles que deben recorrer centos de quilómetros todos os día para acudir ao seu traballo, ou para poder realizar a sua rutina diaria.
Deste tipo de peregrinos temos un exemplo claro en Galicia: A xente que diariamente se despraza dende A Coruña ou Ferrol ata Santiago a traballar a súa xornada laboral. Xa sexa en autobús, en tren, ou en coche privado, dende primeira hora da maña unha caravana de almas durmintes peregrina todos os dias dende os seus lugares de residencia ata o seu lugar de traballo. Moitas destas almas van en coche particular, de xeito individual, ou compartido con outros compañeiros de curro. Cos seus autos circulan dende primeira hora da maña, enchendo os sons da madrugada de novas harmonías mecánicas que apagan os sons da natureza durmida. A eses sons dedicamos esta recollida, feita dende A Coruña ata Santiago, e que ben podería ter sido feita en calquera outro punto das rutas dos peregrinos da modernidade galega (a saber: Ourense-Santiago, Vigo-Pontevedra, Pontevedra-Santiago, Lugo-Santiago, Coruña-Ferrol…)
Está a amañecer. O tráfico na avenida de Alfonso Molina non é tan intenso como chega a ser a outras horas do día. Se escoitamos ben podemos distinguir aos paxaros saudando ao día entre oleada e oleada de vehículos. Sons da vida moderna nunha cidade que esperta
Sete menos cuarto da maña. Enfrente a Igrexa. Vilaboa está a se erger. Non se escoita xente. Solo coches, e as veces, os paxariños saudando ao novo día.
A xente circula nos seus coches para chegar a traballar. A estas horas o tráfico permite momentos de relativa calma sonora que deixan escoitar unha paisaxe natural de cando en vez atravesada polos doentes avances da civilización correndo rápida rápida cara o seu destino.
Cruce de Sigras. Un lugar que normalmente é sonoramente insufrible pola cantidade de tráfico que soporta, a estas horas da maña aínda amosa certo grado de tranquilidade por momentos que fan que os sons do tráfico se entremezclen co gorgolexar dos paxaros. Percíbese perfectamente o ritmo dos semáforos do cruce: roxo, verde, roxo, verde, arriba, abaixo. Ausencia total de sons de orixe humana.
5. Cruce da Autovia A6 coa Nacional 550
Saída da autovía A Coruña-Madrid cara a carreteira de Santiago. Circulación lenta e pausada a estas horas da mañá por este inmenso cruce de grande tráfico. Escóitanse algúns vehículos pasar por riba das bandas de limitación de velocidade. E o arranque e parada dos autos ao ritmo que lles marca o funcionar dos semáforos. Os sons naturais encabezados polo piar de paxaros sempre de fondo nesta composición sonora propia da galicia moderna.
Carreteira de Santiago a altura de Tabeaio. Sete e media da maña un dia de verao. O tráfico a estas horas é leve. Os sons mecánicos intermitentes do paso de vehículos deixan lagoas que permiten escoitar o canto madrugador dos recen espertos paxaros. Algún friki ca música a todo trapo no auto e ausencia total de presencia humana (salvo algún estornudo).
Pasan algo das sete e media da maña un día de semana. Algo recollidos da rúa principal a tranquilidade é total. Algún paxariño saudando o novo día contrasta co continuo roncear dos autos que a esta hora xa circulan pola estrada. Algunha actividade humana de inicio de xornada: voces, persianas que se abren… coches que aparcan… Comezo de xornada na vila de Carral.
Base da costa do mesón do vento. Van ser as oito menos cuarto dun día de semana. A tranquilidade domina a paisaxe sonora. Paxaros por doquier saudando un novo día. Ao lonxe, a procesión da modernidade: Coches e camións pasan un tras doutro, adornado cos armónicos maís graves dos seus sons o natural da paisaxe sonora.
Oito menos cuarto pasadas un día da semana. No cruce da carreteira da Coruña o fluír dos coches e continuo, dende pequenos chimpins ata camións de gran tonelaxe. E pasan a toda pastilla.
Oito da mañá un día de semana. Na paisaxe sonora deste cruce de camiños, descanso para o peregrino moderno, parecen querer convivir natureza e modernidade. Os sons do tráfico continuo combínanse co despertar matutino dos paxaros. Incluso a interacción humana non se ve solapada polo resto dos sons. Armoniosidade i esperanza de convivencia sonora posible nesta pequena vila de paso.
11. Ordes
Alameda de Ordes. Oito e cuarto da maña un día de semana. A pesares de ser tan cedo, e de estar nun parque, os sons de carácter industrial dominan esta paisaxe. A presenza do semáforo e o cruce da estrada nacional polo medio do pobo fai que isto sexa así. Nembargantes, en cando o semáforo abre a paisaxe recupera o aspecto normal dun parque a primeiras horas da maña, inda que sempre co tráfico presente en segundo plano.
Cruce de Ordes. Oito e vinte da mañá un día de semana. O tráfico da nacional pasa polo medio e medio do pobo. A presión sonora xenerada polo tráfico nalgúns momentos faise insoportable. Tráfico, tráfico, tráfico e maís tráfico. I eso que somontes son as oito e pico da mañán.
Oito e media da mañá dun día de semana. Un pequeno pobo atravesado, como tantos outros, por unha estrada nacional. Lugar de paso, o tráfico lidera a paixase sonora xa a estas horas da mañan. Nos momentos de descanso os sons naturais dos paxaros saudando o novo día saen ó descuberto, mais enseguida son engulidos novamente polos sons do progreso. Ausencia total de actividade humana.
Cruce de Sigüeiro. Nove da mañán. A actividade xa é frenetica a estas horas da mañán. Tráfico, tráfico,tráfico e maís trafico domina a paisaxe sonora desta vila na zona do cruce xa dende primeiras horas da maña.
